Ο Αλέξης Παπαχελάς με την συνέντευξη
που πήρε στο παλάτι του Ταγίπ Ερντογάν
έδωσε την μεγαλύτερη βοήθεια στην ελληνική κυβέρνηση αποκαλύπτοντας με μεγάλη καθαρότητα το σύνολο της τουρκικής ατζέντας στις σχέσεις με την Ελλάδα.
Στην σημαντική όμως ερώτησή του για το Αιγαίο, ο Παπαχελάς είχε την δυνατότητα να αναφερθεί και στην ΑΟΖ, αλλά δεν το έπραξε. Είπε:
«Εάν είχατε εσείς μια ιδεατή λύση για το Αιγαίο πως θα έμοιαζε, με τι θα έμοιαζε;», και ο Ερντογάν απάντησε:
«Στο Αιγαίο υπάρχουν αποστάσεις μεταξύ των νησιών που είναι αρκετά προβληματικές και θεωρώ ότι αυτά τα προβλήματα μπορούν εύκολα να ξεπεραστούν.
Έχουμε θέματα στην οριοθέτηση του εναερίου χώρου και των θαλάσσιων συνόρων και στον καθορισμό της υφαλοκρηπίδας και νομίζω ότι υπάρχουν τα συγκεκριμένα θέματα που μπορούν εύκολα να ξεπεραστούν………
Το θέμα της οριοθέτησης των χωρικών υδάτων είναι πολύ σημαντικό σε αυτή τη φάση και εάν μπορέσουμε να ξεπεράσουμε τις προκλήσεις, νομίζω ότι θα έχουμε αντιμετωπίσει την διαδικασία για πάντα.»
Πάντως, εάν κάποιος που άκουγε τον Ερντογάν για πρώτη φορά, παρακολουθώντας την συνέντευξή του θα έφευγε με την εντύπωση ότι ήταν ένας ηγέτης υψηλού επιπέδου, με σημαντικά προσόντα και άριστα προετοιμασμένος.
Η ελληνική πολιτική ηγεσία, που παρακολούθησε την μεγάλη δημοσιογραφική επιτυχία του Αλέξη Παπαχελά, κατάλαβε ότι έπρεπε να παρουσιαστεί ακόμα καλύτερα και φαίνεται ότι τα κατάφερε.
Βέβαια, έπαιξε από την αρχή στο γήπεδο του Ερντογάν γνωρίζοντας ότι η Συνθήκη της Λωζάνης έπρεπε να προφυλαχτεί σαν κόρη οφθαλμού και η παρέμβαση του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας ήταν καθοριστική.
Αξίζει να αναφέρουμε εδώ το σχόλιο της αυστριακής Der Standard:
«Ο Τούρκος Πρόεδρος καταλαμβάνει από μόνος του το μεγαλύτερο μέρος του λευκού καναπέ στην έδρα του Έλληνα οικοδεσπότη.
Ο Προκόπης Παυλόπουλος κάθεται στη δεξιά γωνία του καναπέ. Ωστόσο η γλώσσα του σώματος απατά.
Ο 67χρονος Έλληνας με τα άσπρα μαλλιά λογομαχεί απροσδόκητα έντονα με τον καλεσμένο από την Τουρκία.»
Ο ελληνικός λαός πρέπει να αισθάνεται υπερήφανος για τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας όταν είπε στον Ερντογάν:
«Το θεμέλιο της φιλίας μας δεν είναι άλλο από τη Συνθήκη της Λωζάνης, η οποία καθορίζει τα σύνορα και την κυριαρχία της Ελλάδας και της ΕΕ και είναι για εμάς αδιαπραγμάτευτη.
Δε χρειάζεται αναθεώρηση ούτε επικαιροποίηση. Καλύπτει απολύτως τα ζητήματα και δεν αφήνει περιθώριο για γκρίζες ζώνες, όπως για τις μειονότητες, στη θρησκευτική μουσουλμανική μειονότητα»
Ο δημοσιογράφος Μιχάλης Ιγνατίου με αυτό το σχόλιο συνόψισε, με ακρίβεια, το διήμερο της επίσκεψης του Τούρκου προέδρου στην πατρίδα μας:
«Η ελληνική ηγεσία έδωσε την ευκαιρία στον Ερντογάν να παίξει το ισλαμικό παιγνίδι του επί ελληνικού εδάφους. Δεν έπρεπε…
Την ίδια στιγμή, και πέραν κάθε αμφιβολίας, αναγνωρίζω ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο Πρωθυπουργός στάθηκαν άξια προστατεύοντας και προβάλλοντας τις ελληνικές εθνικές θέσεις.
Είναι θέσεις ορθές αυτές που εξέφρασαν, εθνικές και πατριωτικές, όχι εθνικιστικές.
Η Ελλάδα δεν απειλεί κανένα, και δεν ζητά τίποτα από αυτά που χάθηκαν στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Δεν δέχεται την αλλαγή συνόρων, κάτι όμως που επιδιώκει η Τουρκία.»
Αλλά ξαφνικά, out of the blue, όπως θα έλεγε και ο ίδιος, πετάχτηκε ο γιός του Ανδρέα Παπανδρέου και με ύφος μεγάλου διπλωμάτη άσκησε κριτική στους χειρισμούς του Προκόπη Παυλόπουλου κατά την συνάντησή του με τον Ρετζέπ Ερντογάν λέγοντας:
«Οι Ελληνοτουρκικές σχέσεις, απαιτούν στρατηγική, σοβαρούς χειρισμούς και κυρίως, όχι αυτοσχεδιασμούς που μπορούν να βλάψουν τα εθνικά μας θέματα».
Ξεχνά ο γιός του μεγάλου Ανδρέα ότι πολέμησε την ΑΟΖ του άλλου μεγάλου Τάσσου Παπαδόπουλου και ζήτησε από την Κύπρο να μη κάνει την σωστή οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Αίγυπτο για να μη ενοχλήσει την Τουρκία.
Η επιστροφή της Υφαλοκρηπίδας
Φαίνεται, δυστυχώς, ότι επανέρχονται τα σενάρια μυστικής διπλωματίας μεταξύ Αθήνας- Άγκυρας, που μας ταλαιπώρησαν τρεις δεκαετίες τώρα, για την υφαλοκρηπίδα.
Έχουμε κάνει διερευνητικές επαφές από το 2002, δηλαδή για πάνω από 15 χρόνια και παραπάνω από 60 γύρους.
Δηλαδή πόσους άλλους γύρους να κάνουμε;
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο του Θεόδωρου Καρυώτη, ΕΔΩ...
