Ηταν δικηγόρος στον Άρειο Πάγο και στο Συμβούλιο Επικρατείας ενώ ασχολήθηκε και με την πολιτική. Η αυτοκτονία του συγκλόνισε όλη την Ελλάδα.
Στην Ελλάδα διήυθυνε ένα από τα παλαιότερα δικηγορικά γραφεία του Πειραιά που είναι συνέχεια των οικογενειακών γραφείων των γονέων του Σταύρου Ρεσβάνη και Ελένης Παπακαλιατάκη, επίσης δικηγόρων....
Έζησε πάντοτε σε οικογενειακό και συγγενικό περιβάλλον που απαρτιζόταν, κατά κανόνα, από νομικούς, δικηγόρους, συμβολαιογράφους και δικαστικούς.
Θεωρώντας πάντα ότι το Νομικό λειτούργημα είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένο με τα κοινωνικά δρώμενα αναμειχθηκε από τα φοιτητικά του χρόνια σε πολιτικές δράσεις ήδη από την εποχή της Μεταπολίτευσης σαν μέλος κομματικής νεολαίας και Κόμματος ως το χρονικό σημείο που προκαλείται η διαγραφή τόσο του ιδίου όσο και πολλών άλλων μελών του Κόμματος που ανήκε.
Συνέχισε εν τούτοις, χωρίς να επιδιώξει την ένταξή του πλέον σε κάποιο κομματικό φορέα, την ενασχόλησή του με τα κοινά, στο επίπεδο του Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιά.
Από το 1999 εκλεγόταν ανελλιπώς στο Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου πρώτος ή μεταξύ των πρώτων σε σταυρούς υποψηφίων. Την ίδια χρονιά τοποθετήθηκε, από τον τότε Πρόεδρο του Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιά, κ. Βασίλειο Βενέτη, στην άμισθη θέση του εκπροσώπου του Συλλόγου στην Επιτροπή του υπό σύσταση Κτηματολογίου με έργο την ορθή και κατά Νόμο θεσμοθέτηση των όρων λειτουργίας του νέου θεσμού καθώς και την κατοχύρωση του εργασιακού ρόλου των Δικηγόρων στο υπό διαμόρφωση καινούργιο νομικό και ουσιαστικό πεδίο.
Το 2002, ψηφίστηκε και ανέλαβε θέση στο Προεδρείο του Δικηγορικού Συλλόγου. Ως οικονομικός υπεύθυνος (ταμίας), διαχειρίστηκε επί 3ετία τα οικονομικά του Συλλόγου με πλήρη διαφάνεια και επωφελείς επενδύσεις των χρημάτων των Δικηγόρων παραδίδοντας στη λήξη της θητείας του αποθεματικό αυξημένο κατά 300.000 ευρώ περίπου, πράγμα πρωτοφανές για το ταμείο του Συλλόγου.Το 2005 εκλέχθηκε ξανά στο Δικηγορικό Σύλλογο και κατέλαβε τη θέση του Γενικού Γραμματέα του Συλλόγου.
Το 2006 εκλέχθηκε δημοτικός σύμβουλος Πειραιά με τον συνδυασμό του Παναγιώτη Φασούλα. Μετά από πρόταση του Δημάρχου εκλέχθηκε Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Πειραιά. Μία εκλογή χωρίς ιστορικό προηγούμενο για την πόλη δεδομένου ότι συγκέντρωσε κατά την ψηφοφορία τις ψήφους όλων των παρατάξεων που εκπροσωπούνται στο Δημοτικό Συμβούλιο.
Το 2008, στις εκλογές του Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιά, οι συνάδελφοι του αναγνωρίζοντας το έργο του, τον επανεκλέγουν πρώτο σε σταυρούς σύμβουλο απ’ όλους τους συνδυασμούς οπότε και κατέλαβε τη θέση του Αντιπροέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου.
Το Σεπτέμβριο του 2009 δέχτηκε πρόσκληση από το ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να συμμετάσχει στον εκλογικό συνδυασμό του Κινήματος στην εκλογική περιφέρεια της Α΄ Πειραιώς και Νήσων, ωστόσο δεν κατάφερε να εκλεγεί.
Το 2011, παράλληλα με την πολιτική του δράση, έλαβε και πάλι μέρος στις εκλογές του Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιά όπου εκλέχθηκε και πάλι πρώτος σε σταυρούς σύμβουλος από το συνδυασμό του.
Η είδηση της αυτοκτονίας του βύθισε στο πένθος την οικογένειά του, το νομικό κόσμο της χώρας αλλά και όλη την Ελλάδα.
